8 oktober

Om een uur of 9 pakken we de taxi naar de marina. De taxichauffeur die wij nu treffen staat vast en zeker geen model voor de doorsnee portugees. Ze zeggen dat de portugezen zo vriendelijk zijn, en juist dat straalt er bij hem nu niet vanaf. Omdat ik begrepen had dat er twee havens zijn, een oude en een nieuwe, probeert Ko onderweg nog een keer duidelijk te maken dat we naar de nieuwe moeten. De chauffeur reageert met een geirriteerd handgebaar: "domme toeristen, er is maar één marina.

Halverwege de rit die niet echt prettig is, die vent scheurt als een gek, komt Ko erachter dat hij de bevestiging van de boottocht is vergeten, en we moeten dus terug. Ik probeer nog voor te stellen om maar door te rijden naar de marina en daar dan een andere taxi terug te nemen. Ik wil namelijk erg graag uit deze taxi. Maar de chauffeur heeft door dat er wat mis is, en vraagt wat het probleem is. Dus leggen we gelaten uit wat de situatie is, en vragen de man om terug te rijden naar ons appartement. Hij lijkt er niet echt blij mee, jeetje zeg, we betalen er toch voor!

We zitten dus vast in deze dollemans rit. Al racend en andere auto's net niet rakend, scheurt de chauffeur ons terug naar ons appartement. Ko haalt snel het bonnetje en daar gaan we weer...
Op een gegeven moment rijden we 120 waar toch echt een bord met 50km staat. Heel even overweeg ik de man te vertellen dat we toch heel graag weer heel naar huis gaan straks, maar ik laat het maar bij de gedachte.

Opgelucht staan we eindelijk bij de marina. Nu maar hopen dat er inderdaad maar één van is. Het ziet er in ieder geval nieuw uit, en even later zien we de boot liggen waar we de tocht mee gaan maken, dus Ja, we zitten goed.

Na een minuut of 5 mogen we "boarden", en weer blijkt dat we te netjes zijn, en dat vooraan in een rij staan niet automatisch betekend dat je dan ook voor in de boot komt te zitten. Als dolle stieren vliegen de andere passagiers, en ik schaam me haast om het te zeggen, maar het zijn allemaal nederlanders, om ons heen en pikken de beste plaatsen in.

Puh, ik hoop dat ze allemaal lekker drijfnat worden, of misschien nog wel beter, uit de boot waaien. Helaas het gebeurt niet.

Tijdens het eerste gedeelte van de tocht blijk ik dus weer aan de verkeerde kant te zitten. Tijdens het tweede gedeelte van de tocht trouwens ook. Hoe lukt me dat toch steeds?

De kust is mooi en de grotten ook, maar doordat ik dus aan de verkeerde kant zit, lukt het me niet om mooie foto's te maken. Ja, van de zee, maar daarvoor zitten we niet in deze boot.

Na de kust bekeken te hebben gaan we volle zee op, op zoek naar dolfijnen. Nou ja, op zoek naar dolfijnen? Het is meer een half uur full speed over de oceaan, waarbij ik, omdat ik dus aan de verkeerde kant van de boot zit, bijna niet normaal kan ademen en ook niet vooruit kan kijken. Ik zit dus op de windkant.

Eigenlijk geloof ik dat dolfijnen verhaaltje niet zo, volgens mij is het gewoon een toeristtrap, zodat ze flink geld kunnen vragen voor dit tochtje over de oceaan. En ja, ze zullen vast wel eens een dolfijn tegen komen, maar dat is volgens mij meer geluk dan wijsheid.

Na nog een laatste rondje van de zaak gekregen te hebben, full speed naar de ingang van de haven (en hard gaat dat wel ja!) komen we weer terug in de haven.

Daar nemen we 2x een cappucino, de tweede keer met een stuk taart erbij. Hierna gaat we met een taxi terug naar Praia da Oura, wat trouwens gouden kust betekend.

Weer terug in ons appartement is het wat bewolkt en we twijfelen wat te gaan doen? Even later besluiten we om toch maar naar het strand te gaan, waar het weer heerlijk is.

'S avonds eten we weer bij Rancho het zelfde restaurant als de eerste avond. Daar loopt vanavond een schatje van een ober, die wat moeite heeft met het onthouden van de tafelnummers. Hij staat dus keer op keer met een bestelling bij de verkeerde tafel. Gelukkig kan hij er zelf ook steeds om lachen.