Het is nu bijna 8 uur in de ochtend. De eerste ochtend in Albufeira. Op dit moment zit ik op het balkon een sigaretje te roken en een begin van het verslag te maken van deze vakantie. De vakantie die gisteren af begonnen is, dus eerst maar even vertellen over de dag van gisteren.
Gisteren was ik erg vroeg wakker, dat heb ik nu altijd als ik met vakantie ga, het zal de spanning wel zijn. Het eerste wat me vandaag te doen staat is iets wat ik niet echt leuk vind om te gaan doen. Deze vakantie gaan de honden namelijk voor het eerst in mijn leven in een pension. Niet in zo'n groot modern pension, maar in een kleinschalige opvang. Iemand die voor ongeveer 10 honden ruimte heeft en die dus voornamelijk knpv honden opvangt. Hij weet dus hoe hij met zulke honden om moet gaan. De kennel staan op een groot stuk omheind bos. De halsbanden en riemen mag je thuis laten, want die gebruikt hij niet. Bij het uitlaten gaat de kennel open en kunnen de honden op zich zelf struinen in het stuk bos.
Maar toch vind ik het niet prettig mijn twee bankhangers een week in een kennel te moeten achterlaten. Ik heb hem het telefoonnummer van Kevin gegeven voor het geval het niet goed mocht gaan. Zonder om te kijken heb ik ze daar achter gelaten. Tot over een week hondjes.
Om 13.00 uur stond Pa al bij ons op de stoep om ons naar Schiphol te brengen. Een half uur te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat. Om kwart over 1 vertrokken we dus richting Schiphol. Daar aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar bagage labels, of eigenlijk Ko is op zoek gegaan en ik heb op de koffers gepast. Na het invullen en bevestigen van de labels zijn we nog even een kopje koffie gaan drinken met een chocolade muffin. Hmmmm een goed begin van de vakantie. En toen op weg naar de incheck balie, we waren vroeg en hebben om raamplaatsen gevraagd die we ook hebben gekregen. Hierna moesten we van vertrekhal 3 helemaal terug naar vertrekhal 1 en daar mochten we aansluiten in een gigantische rij voor de douane. Ha, en ik dacht nog wel dat het niet zo druk was. Na een minuut of 10 in de rij gestaan te hebben kwamen er een stuk of wat jonge mannen die dachten wel even halverwege de rij in te kunnen sluiten. Dit leverde uiteraard veel commentaar op van andere reizigers die wel netjes achteraan aangesloten waren en dus al een tijdje in de rij gestaan hadden. Gelukkig greep het personeel van Schiphol in en werden ze allemaal uit de rij gehaald en hun netjes verteld dat ze net als ieder ander gewoon achter in de rij aan konden sluiten. En zo waren de sukkels in 10 min niets opgeschoten, sterker nog ze konden nu aansluiten in een rij die inmiddels al weer gegroeid was.
Nadat we onze zakken hadden geleegd, broekriemen uit de broek getrokken en alles op de band hadden gelegd, en zelf door het poortje gelopen waren mochten we door.
We zijn natuurlijk de taxfree winkels gaan bekijken en Ko heeft nog een muts voor deze muts gekocht. We zijn koffie gaan drinken bij Starbucs, of nee warme chocolade melk, en toen door gelopen naar de gate. Voor de gate nog wat gedronken en daar heb ik een reispilletje genomen. Bang als ik was om tijdens de vlucht misselijk te worden en het vliegtuig onder te spugen. Omdat er geen vloeistoffen mee mochten in het vliegtuig heb ik het flesje water wat ik had maar helemaal leeg gedronken, waar ik later spijt van krijg.
Na even bij de gate gezeten te hebben mochten we boarden, en ik zat nog maar net en voelde al dat ik moest plassen, en ik was toch net al 2x geweest. Dat verdomde flesje water! Nu moest ik wachten tot we opstegen waren en op vlieghoogte waren, en naar mijn gevoel duurde dat echt heel erg lang.
Voordat we trouwens opstegen hebben we onze nog ge-upgrade en zo kwamen we in een bijna lege comfort klasse te zitten, met meer beenruimte, gratis wijn, en nog belangrijker geen schreeuwende kinderen. Dat vind ik trouwens nog steeds onbegrijpelijk dat mensen met zulke jonge kinderen met het vliegtuig op vakantie gaan. Echt hele kleine babies die zonodig mee moeten op vakantie, mee in het vliegtuig, mee naar het hete strand, mee in het restaurant, en omdat ze totaal uit hun ritme zijn doen ze niet anders dan huilen. Ga toch op deze leeftijd met die kinderen naar Centre parcs ofzo.
De vlucht verliep verder prima, mijn stoel is droog gebleven (ik mocht net op tijd naar de toilet) het kotszakje is leeg gebleven, en ik heb de klinkenberger plas zien liggen, toch ook belangrijk als je dezelfde kennelnaam hebt.
Zodra we buiten staan in Faro was het duidelijk, de temperatuur hier is een heel stuk beter dan bij ons thuis. De bus om ons naar het appartement te brengen staat al klaar, we moeten alleen nog even wachten op de rest van de passagiers. Later blijkt dat iedereen in de bus naar het zelfde appartement moet. Dat is lekker handig, hoeven we niet eerst allerlei appartementen en hotels af te rijden.Wij zitten voor in de bus, hierdoor zijn we er als eerste uit, kunnen we als eerste de koffers pakken en inchecken in het appartement. Snel de koffers binnen brengen, het appartement aan een korte inspectie onderwerpen en weer naar buiten om een hapje te gaan eten. Bij het naar buiten gaan blijkt dat veel mensen nog in de rij staan te wachten om in te checken. Soms heeft haantje de voorste zijn zo zijn voordelen.
Eerst maar even rondkijken hier en een paar flesjes water scoren want het kraanwater schijnt hier niet echt lekker te zijn.
Het appartement ligt aan de zogenaamde strip, een zeer drukke straat, met veel winkeltjes, terrasjes en restaurants. We zijn wat gaan eten bij Rancho, niet echt portugees maar ja je moet wat. Hierna willen we nog even naar het strand lopen, het is tenslotte een strandvakantie. Nu blijkt maar weer hoe moeilijk het is om je in het donker te orienteren. Na 3 kwartier lopen zijn we maar weer omgekeerd (volgens de reisorganisatie ligt het appartement 500 meter van het strand!) De volgende dag blijkt dat we van het strand af zijn gelopen in plaats van naar het strand toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten