Deze morgen ben ik alweer vroeg wakker, het zal mijn ritme wel zijn. Alhoewel, de bedden nodigen ook niet echt uit tot lekker lang in bed liggen. Waarom heb je toch altijd een vakantie nodig om je eigen bed weer te waarderen?
Nadat Ko ook wakker is, hmmm onzinnige zin eigelijk, als Ko niet wakker is kan hij ook niet mee lopen, of hij zou moeten slaapwandelen! Maar goed, als Ko wakker is lopen we naar een iets grotere supermarkt voor brood en drinken. Alhoewel het niet koud is, is het wel iets bewolkt. In mijn hoofd ontvouwt mijn ramp scenario zich alweer: "zie je wel, zitten we ergens ver in het zuiden, waar het altijd mooi weer is, zal het wel juist deze week slecht worden, dagggg strandvakantie!!!" "Potverdrie ik wil mooi weer, ik wil aan het strand liggen!! IK WIL BRUIN BAKKEN!! ZON!!! KOMEN!!! NU!!!.
Nadat we ontbeten hebben wordt de bewolking dunner en besluiten we om maar gewoon naar het strand te gaan, en dan wel te zien wat het weer doet. Op het moment dat we de deur uit stappen schijnt DE ZON!! Mijn rampscenario stop ik dus weer ver weg ergens in mijn hoofd, niet helemaal weg, want de week is nog niet voorbij, maar vergenoeg voor vandaag.
Op het strand zoeken we een plekje uit tussen de rotsen, waarvan wij op dat moment denken dat het een prima plek is. Maar goed op dat moment weten we nog niet wat later op de dag duidelijk zal worden. Naarmate de dag vordert blijkt hoe spannend het is om in Portugal op het strand te liggen. De golven komen namelijk steeds dichterbij, en zijn vele malen hoger dan bij ons. Tja ook hier kennen ze dus duidelijk EB en VlOED. De golven komen steeds dichterbij en mijn overtuiging dat de golven echt niet bij onze handdoeken zal komen brokkelt langzaam af. Kom nou toch, we liggen bijna tegen de rotsen aan, hier zullen ze toch niet komen! Toch?
Hoger kunnen we niet gaan liggen, want daar zijn de rotsen, en de enige hogere plekken zijn al bezet. Vast door mensen die wel van die Eb en Vloed af wisten. Hadden ze ons niet kunnen inlichten toen wij daar gingen liggen? We zien verschillende mensen noodgedwongen vertrekken vaak al met natte handdoeken. Maar wij hebben een plan, we werken niet voor niets bij een hoogheemraadschap. Je weet die wel die van "Droge voeten, schoon water". Of het water schoon is weet ik niet maar droge voeten, of eigenlijk handdoeken wil ik toch wel houden. Dus we bouwen een dijk! Ja, Ja die hollanders staan daar tenslotte bekend om, wij zijn de enige echte dijkenbouwers.
Als de dijk gereed is en hoog en stevig genoeg bevonden, durf ik Ko wel om een ijsje te sturen. Ik bewaak het fort! Ik denk dat ik dat beter kan als ik het van de zee kant af doe, dus ga ik een eindje van de handdoeken af staan in de golfslag. Daar sta ik dan met mijn voeten in het water, dat van Droge voeten gaat dus al niet meer op, te kijken of de golven onze dijk wel of niet zullen verwoesten. Ik denk dat het ongeveer 2 golven geduurd heeft. Nee!!! onze dijk wordt verzwolgen, de zee spoelt er zonder enige moeite over heen. Hoe kan dat nou? Wij zijn toch dijkenbouwers! Zonder enige pardon rollen de golven over de dijk. In een vrouwmoedige poging probeer ik toch nog onze handdoeken te redden van de verdrinkingsdood. Ik ren naar de plek des onheils, daarbij zie ik een rots welke op dat moment onder water is over het hoofd. Een pijnscheut gaat door mijn voet, en die handdoeken mogen van mij op dat moment verdrinken. AUWWWW. Ik strompel terug naar de verdronken handdoeken, nou ja verdronken, dichterbij zie ik dat alleen Ko zijn handdoek schade heeft opgelopen. In eerste instantie durf ik niet onder mijn voet te kijken. Ik ben er van overtuigd dat mijn halve voet er aan de onderkant af is. Tja, op zulke momenten ben ik niet echt nuchter meer! Toch vat ik de moed op om te kijken, en de schade valt mee. 1 ontvelde teen. Bij gebrek aan beter gebruik ik de handdoek om het bloeden te stelpen, ja het bloed best wel hevig, dan maar een handdoek met bloed de rest van de vakantie. Terwijl ik zo aan het deppen ben ontdek ik een stuk vel dat ergens tussen mijn tenen bungelt. Ik sla het terug en ja het past precies over het ontvelde gedeelte. Later trek ik het er maar af, zo blijft er tenminste geen vuil tussen zitten.
Als Ko terug komt met de ijsjes vertel ik hem van mijn vrouwmoedige poging zijn handdoek te redden van de verzwelgende zee, en laat hem mijn oorlogs verwonding zien. We besluiten dat hij op pad gaat om pleisters te scoren, want ik wil nog wel in Zee kunnen en over het strand kunnen lopen en dat gaat niet zo goed met een open teen. Nee, dan blijft het halve strand aan mijn teen hangen.
Na ongeveer een half uur komt Ko weer terug, en wat blijkt? in heel Albefeira is geen pleister te vinden! Zal er dan nooit iemand gewond raken hier? Ben ik de enige sukkel hier die op zo'n onderwater rots gaat staan? Of verwachten ze hier gewoon van je dat je, je eigen pleisters mee van huis neemt?
Na een tijdje besluit ik toch maar een enorm risico te lopen door gewoon met ontvelde teen over het strand naar de zee te lopen en misschien nog wel gevaarlijker... de zee in te gaan. Owwww als mijn bloed nu maar geen haaien aantrekt!! Ja, zo als je leest ben ik echt wel een heel nuchter persoon!Om een uur of 3 houden we het voor gezien, anders verbranden we toch maar, en gaan we er uit zien als kreeften. Op de terug weg zoeken we nog maals naar een apotheek die op de strip moet zitten, maar wederom kunnen we hem niet vinden, dus kopen we maar een pet voor Ko.
'S avonds lopen we naar oud Albufeira en eten we wat op het plein, met de taxi gaan we terug naar Praia da Oura.
Nadat Ko ook wakker is, hmmm onzinnige zin eigelijk, als Ko niet wakker is kan hij ook niet mee lopen, of hij zou moeten slaapwandelen! Maar goed, als Ko wakker is lopen we naar een iets grotere supermarkt voor brood en drinken. Alhoewel het niet koud is, is het wel iets bewolkt. In mijn hoofd ontvouwt mijn ramp scenario zich alweer: "zie je wel, zitten we ergens ver in het zuiden, waar het altijd mooi weer is, zal het wel juist deze week slecht worden, dagggg strandvakantie!!!" "Potverdrie ik wil mooi weer, ik wil aan het strand liggen!! IK WIL BRUIN BAKKEN!! ZON!!! KOMEN!!! NU!!!.
Nadat we ontbeten hebben wordt de bewolking dunner en besluiten we om maar gewoon naar het strand te gaan, en dan wel te zien wat het weer doet. Op het moment dat we de deur uit stappen schijnt DE ZON!! Mijn rampscenario stop ik dus weer ver weg ergens in mijn hoofd, niet helemaal weg, want de week is nog niet voorbij, maar vergenoeg voor vandaag.
Op het strand zoeken we een plekje uit tussen de rotsen, waarvan wij op dat moment denken dat het een prima plek is. Maar goed op dat moment weten we nog niet wat later op de dag duidelijk zal worden. Naarmate de dag vordert blijkt hoe spannend het is om in Portugal op het strand te liggen. De golven komen namelijk steeds dichterbij, en zijn vele malen hoger dan bij ons. Tja ook hier kennen ze dus duidelijk EB en VlOED. De golven komen steeds dichterbij en mijn overtuiging dat de golven echt niet bij onze handdoeken zal komen brokkelt langzaam af. Kom nou toch, we liggen bijna tegen de rotsen aan, hier zullen ze toch niet komen! Toch?
Hoger kunnen we niet gaan liggen, want daar zijn de rotsen, en de enige hogere plekken zijn al bezet. Vast door mensen die wel van die Eb en Vloed af wisten. Hadden ze ons niet kunnen inlichten toen wij daar gingen liggen? We zien verschillende mensen noodgedwongen vertrekken vaak al met natte handdoeken. Maar wij hebben een plan, we werken niet voor niets bij een hoogheemraadschap. Je weet die wel die van "Droge voeten, schoon water". Of het water schoon is weet ik niet maar droge voeten, of eigenlijk handdoeken wil ik toch wel houden. Dus we bouwen een dijk! Ja, Ja die hollanders staan daar tenslotte bekend om, wij zijn de enige echte dijkenbouwers.
Als de dijk gereed is en hoog en stevig genoeg bevonden, durf ik Ko wel om een ijsje te sturen. Ik bewaak het fort! Ik denk dat ik dat beter kan als ik het van de zee kant af doe, dus ga ik een eindje van de handdoeken af staan in de golfslag. Daar sta ik dan met mijn voeten in het water, dat van Droge voeten gaat dus al niet meer op, te kijken of de golven onze dijk wel of niet zullen verwoesten. Ik denk dat het ongeveer 2 golven geduurd heeft. Nee!!! onze dijk wordt verzwolgen, de zee spoelt er zonder enige moeite over heen. Hoe kan dat nou? Wij zijn toch dijkenbouwers! Zonder enige pardon rollen de golven over de dijk. In een vrouwmoedige poging probeer ik toch nog onze handdoeken te redden van de verdrinkingsdood. Ik ren naar de plek des onheils, daarbij zie ik een rots welke op dat moment onder water is over het hoofd. Een pijnscheut gaat door mijn voet, en die handdoeken mogen van mij op dat moment verdrinken. AUWWWW. Ik strompel terug naar de verdronken handdoeken, nou ja verdronken, dichterbij zie ik dat alleen Ko zijn handdoek schade heeft opgelopen. In eerste instantie durf ik niet onder mijn voet te kijken. Ik ben er van overtuigd dat mijn halve voet er aan de onderkant af is. Tja, op zulke momenten ben ik niet echt nuchter meer! Toch vat ik de moed op om te kijken, en de schade valt mee. 1 ontvelde teen. Bij gebrek aan beter gebruik ik de handdoek om het bloeden te stelpen, ja het bloed best wel hevig, dan maar een handdoek met bloed de rest van de vakantie. Terwijl ik zo aan het deppen ben ontdek ik een stuk vel dat ergens tussen mijn tenen bungelt. Ik sla het terug en ja het past precies over het ontvelde gedeelte. Later trek ik het er maar af, zo blijft er tenminste geen vuil tussen zitten.
Als Ko terug komt met de ijsjes vertel ik hem van mijn vrouwmoedige poging zijn handdoek te redden van de verzwelgende zee, en laat hem mijn oorlogs verwonding zien. We besluiten dat hij op pad gaat om pleisters te scoren, want ik wil nog wel in Zee kunnen en over het strand kunnen lopen en dat gaat niet zo goed met een open teen. Nee, dan blijft het halve strand aan mijn teen hangen.
Na ongeveer een half uur komt Ko weer terug, en wat blijkt? in heel Albefeira is geen pleister te vinden! Zal er dan nooit iemand gewond raken hier? Ben ik de enige sukkel hier die op zo'n onderwater rots gaat staan? Of verwachten ze hier gewoon van je dat je, je eigen pleisters mee van huis neemt?
Na een tijdje besluit ik toch maar een enorm risico te lopen door gewoon met ontvelde teen over het strand naar de zee te lopen en misschien nog wel gevaarlijker... de zee in te gaan. Owwww als mijn bloed nu maar geen haaien aantrekt!! Ja, zo als je leest ben ik echt wel een heel nuchter persoon!Om een uur of 3 houden we het voor gezien, anders verbranden we toch maar, en gaan we er uit zien als kreeften. Op de terug weg zoeken we nog maals naar een apotheek die op de strip moet zitten, maar wederom kunnen we hem niet vinden, dus kopen we maar een pet voor Ko.
'S avonds lopen we naar oud Albufeira en eten we wat op het plein, met de taxi gaan we terug naar Praia da Oura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten